یکی از تکالیف‌مان در کلاس تولید محتوا این است که هر روز به خودمان نامه‌ای اداری بنویسیم و شرح وظایف‌مان را در آن نامه قید کنیم.

چند روز پیش تصمیم گرفتم به‌جای نامۀ رسمی و اداری به خودم نامه‌ای دوستانه‌تر بنویسم. احساس می‌کنم لحن صمیمانه برای من چاره‌سازتر از لحنی متحکمانه است. پس نوشتم:

نامه‌ای به خودم

میترا جان،

سلام. امیدوارم خوب و سرحال باشی. از تو درخواستی دارم. لطفاً انجام این کارها را امروز در اولویت قرار بده:

– ضبط پروژۀ پادکست و فرستادن آن برای استاد فیاض.

– ترجمۀ چند صفحۀ دیگر (بین دو تا پنج صفحه).

در طول روز اگر به مشکلی برخوردی فراموش نکن که با من مکاتبه کنی و چند خطی دربارۀ مشکلت برایم بنویسی. در اسرع وقت به آن رسیدگی خواهم کرد.

فقط فراموش نکن برای انجام بهتر کارها از تکنیک پومودورو استفاده کنی. یعنی ۲۵ دقیقه متمرکز روی کار و ۵ دقیقه استراحت. تا چهار بار تکرارش کن و بعد برو با بچه‌ها بازی کن. آن‌وقت دوباره برگرد و کار را از سر بگیر.

اگر هم فرصت کردی نگاهی به مطالب دورۀ تولید محتوا بینداز.

این روزها بیشتر از همیشه نیازمند آغوش نوازشگر خودم هستم. می‌دانم تلنباری از کارهای ناتمام دارم. اما خودم را به‌خاطرِ این که به انجام دادنِ تمامِ پروژه‌هایم نمی‌رسم سرزنش نمی‌کنم. برای من همین که دارم حرکتی می‌کنم هرچند با سرعت حلزونی غرورآفرین و افتخاربرانگیز است.

مهربانی و همدلی را از خودمان آغاز کنیم.