چهارمین روز کارگاه هم گذشت و می‌دانم که هنوز سه هفته و شش روز دیگر باقی مانده که به چشم به‌هم‌زدنی می‌گذرد! پیش‌پیش دلم برای
ما نخستین خوانندگان نیستیم ـ هرگز نبوده‌ایم. چه بسیار و بارها که متن را، پیش از ما، بدون ما، و برای ما، (بد) خوانده‌اند: حال،
نوشتن آداب خاص خودش را دارد. به‌ویژه زمانی که پی برده باشیم نوشته بازتاب اندیشۀ نویسنده است. در یکی از کارگاههای ویرایشی که شرکت کردم،
«چه چیزی باعث می‌شود که آدم به ویرایش روی بیاورد؟ می‌دانم که در مورد خود من مسئله صرفاً به کلمات مربوط نمی‌شود. هر چیزی که
ویراستار خبری روز و شب‌هایی که در پرس‌تی‌وی دبیر خبر بودم، مستقیماً با ویراستار، یا همان ادیتور، سروکار داشتم. چه در وبسایت که کارآموزی‌ام از
شوق نوشتن از کودکی می‌نوشتم. آن‌هم پیش از آن‌که به مدرسه بروم. روزها همۀ بچه‌ها می‌نشستند پای تلویزیون به تماشای کارتون؛ من اما کانال را
بخشی از کارگاه درست‌نویسی مهروماه به معرفی نویسندگان فصیح و معیارنویس و آثار فخیم و شیوای آنان اختصاص دارد. در واقع ما بر این باوریم
جمال‌زاده: دغدغۀ فرهنگ و زبان اولین کتابی که از جمال‌زاده به دست گرفتم خلقیات ما ایرانیان بود که از لب جوی آبِ برِ خیابان اصلی،
امروز وقتی گروه واتسپی درست‌نویسی را باز کردم، این پیام را از یکی از شرکت‌کنندگان در کارگاه خواندم. پیامی پر از شور و حال بود
«وطن بیش از آن‌که خاک و درّه و رود و کوه و ساختمان باشد، واقعاً فرهنگ [است]. برای من […] زبان فارسی، ادبیات فارسی، شعر
تمامی حقوق متعلق به میترا سالاری است.©
طراحی و پشتیبانی: سعید قائدی
