vītam impendere vērō
«زندگی را وقف حقیقت کن.»
این نقلِ‌قولی است از یووِنال، طنزپرداز روم باستان.
در کتابِ «هنر همیشه بر حق بودن» پیدایش کردم. کتابی که سندی است طنزآلود و طعنه‌آمیز از «پست‌فطرتیِ طبیعتِ بشر». هرچه باشد شوپنهاور این کتاب را نوشته است با «بدبینیِ عمیقاً مأیوسانۀ حاکم بر تفکرش» و از بیانِ این حقیقت آکنده با ریشخند و خشم اِبایی ندارد که:
«مردم پیش از سخن گفتن فکر نمی‌کنند، بلکه پرحرف و فریبکارند ـ آنها به سرعت موضعی اختیار می‌کنند، و از آن پس، فارغ از درستی یا نادرستی آن موضع، صرفاً به خاطر غرور و خودرأیی به آن می‌چسبند.»
نخوت همیشه بر حقیقت غلبه می‌کند.
ـ آرتور شوپنهاور
در کتاب هنر همیشه بر حق بودن نزدیک چهل مورد از ترفندهای برنده شدن در بحث و مجادله‌ها را نوشته تا پرده بردارد از کوته‌بینی و نخوت آدمی که با لجاجت، نخوت و فریبکاری گره خورده است.
بهانه‌ای برای درنگ
- آیا شهامت این را داریم که با اشتباهات‌مان روبه‌رو شویم و زندگی‌مان را وقفِ حقیقت کنیم؟
- آیا پیش از آنکه حرفی بزنیم به درستی یا نادرستی آن حسابی فکر می‌کنیم؟ یا فقط برای این‌که از موضع خود کوتاه نیاییم روی باور و اعتقاد خود پافشاری می‌کنیم؟
- پیش‌داوری‌های نادرست‌مان چه نقش و تأثیری در تصمیم‌گیری‌ها، انتخاب‌ها و قضاوت‌های‌مان دارند؟
- آیا هرگز در باورهای خود شک می‌کنیم؟
- هیچ‌وقت شده با خودتان بگویید: «شاید تمام این مدت داشته‌ام اشتباه می‌کردم. دیگر وقت آن رسیده که از زاویۀ جدیدی به موضوع نگاه کنم»؟
بیاییم هر روز یا شب به این پرسش‌ها بیندیشیم.
2 پاسخ
من پایین برنامه روزانه‌ام یک سری جملات رو می‌نویسم تا هر لحظه جلوی چشمم باشه. یکی از اون جمله‌ها اینه:
قبل از حرف زدن، فکر کن.
با این راهکار تلاش می‌کنم تا آگاهی رو بیشتر به لحظه بیارم و مراقب حرف‌هام باشم.
چه‌قدر عالی نسترن جان. جملهٔ هوشمندانه‌ایه. ادبی‌‌اش میشه:
«بیندیش، پیش از آنکه سخن برانی!» 😅
خوشحال شدم از خواندن دیدگاهت.🧡🥰